وی در توضیح کتاب خود افزود: در حکمت متعالیه با توجه به دیدگاه های «صدرالمتألهین»، «عالم» دنیا» و «عالم آخرت» از منظر خاصی قابل بحث و پژوهش است.

این محقق ادامه داد: انسان شناسی جامع و نگاه معرفت شناسانه به مسئله ی دنیا و آخرت و بیان نسبت های موجود بین آن دو، محورهای اصلی نوشتار پیش رو است، به اعتقاد ملاصدرا با تکیه بر اصالت وجود می توان پی برد که انسان به عنوان گون جامع است و تجلیگاه تمام عوالم وجودی اش می تواند با تهذیب نفس و به اوج رساندن حکمتِ عملی – به عبارتی دقیق تر طی حرکت جوهری – دنیایی را پیش روی خود قرار دهد.

حجت السالام رضوانی خاطرنشان کرد: این امر سرانجام منجر به تأمین سعادت ابدی اش می شود که در واقع این انسان است که وجود حقیقی دنیا و آخرت را معنادار می سازد؛ چرا که طبق اصل تشکیک صدرا عمل انسان ظاهر دنیا و باطن ،أعمال آخرت او را می سازد

وی عنوان کرد: (ملاصدرا» در برخی آثارش نیز در باب «عالم» دنیا» و «عالم آخرت» بر این باور است که عالم دنیا» و «عالم آخرت» گرچه به لحاظ ظاهری با یکدیگر تباین تام دارند -،حتی خود او براهینی بر آن اقامه کرده است ؛ اما با تأملی شگرف اصالت و تأکید بر بنیان های فکری اش از جمله «اصالت وجود»، «تشکیک وجود و «حرکت جوهری» میتوان اذعان داشت که عالم آخرت در طول عالم دنیا است و دنیا، مقدمه ای است برای رسیدن به عالم آخرت».

این مولف حوزوی تاکید کرد: بر همین اساس او به وجود نسبتهایی بین ، «عالم دنیا» و «عالم آخرت» از جمله نسبت «ظاهر به باطن»، «قوه به فعل» «صورت حسی به صورت عقلی» و … اشاره کرده است.